Khartoem – Op 15 april 2023 klonken de eerste geweerschoten in de straten van de Soedanese hoofdstad. Wat begon als een machtsstrijd tussen het reguliere leger, geleid door generaal Abdel Fattah al-Burhan, en de paramilitaire Rapid Support Forces (RSF) onder leiding van Mohamed Hamdan Dagalo (Hamidti), groeide al snel uit tot een van de meest verwoestende conflicten in de recente geschiedenis van Soedan.
De oorlog heeft inmiddels miljoenen mensen van huis en haard verdreven en duizenden levens geëist. De straten van Khartoem en andere steden liggen in puin. Basisvoorzieningen zijn ingestort, terwijl burgers proberen te overleven te midden van angst en onzekerheid.
De weg naar oorlog
De spanningen tussen het leger en de RSF waren al maanden voelbaar. Beide partijen hadden formeel beloofd de macht over te dragen aan een civiele regering na de ondertekening van een kaderakkoord, maar een fel meningsverschil over de integratie van de RSF in het nationale leger deed de fragiele balans uiteenspatten.
Beide partijen dragen verantwoordelijkheid voor de ramp die het land nu treft. In plaats van de belangen van de bevolking centraal te stellen, voeren het leger en de RSF een bloedige strijd om macht en invloed. Terwijl hun leiders elkaar bevechten, betaalt de burgerbevolking de hoogste prijs.
Het slagveld breidt zich uit
De hoofdstad Khartoem is sinds de eerste dag een frontlinie. Gebouwen zijn verwoest door luchtaanvallen en artillerievuur, gezinnen vluchten halsoverkop met wat ze kunnen dragen.
In Darfoer is de situatie nog schrijnender. Hulporganisaties melden grootschalige etnische zuiveringen in steden zoals Geneina, waar burgers het doelwit zijn van willekeurig geweld. Andere staten zoals Al-Jazira, Sennar en Wit-Nijl zijn inmiddels ook in de vuurlinie terechtgekomen.
Een humanitaire ramp van ongekende omvang
Volgens de Verenigde Naties zijn er inmiddels meer dan 10 miljoen intern ontheemden. Honderdduizenden zijn naar buurlanden zoals Tsjaad, Egypte en Zuid-Soedan gevlucht.
Het gezondheidsstelsel is ingestort. Ziekenhuizen zijn gebombardeerd of gesloten wegens gebrek aan personeel en medicijnen. Voedseltekorten treffen miljoenen gezinnen, terwijl humanitaire hulp vaak niet door de frontlinies geraakt. Daarnaast nemen plunderingen, moorden en seksueel geweld toe, vooral in door de RSF gecontroleerde gebieden.
Civiele slachtoffers in het nauw
Voor de gewone Soedanees is er nauwelijks een uitweg. Families slapen op straat of in geïmproviseerde kampen. De meesten hebben hun volledige bezit verloren en hebben geen toegang tot water, elektriciteit of onderwijs.
Kinderen zijn bijzonder kwetsbaar. Psychologen waarschuwen voor een toenemende golf van trauma’s: “Ze hebben dingen gezien die een kind nooit zou mogen meemaken,” aldus een hulpverlener.
Internationale machteloosheid
De internationale gemeenschap herhaalt de oproepen tot een staakt-het-vuren, maar beide partijen negeren deze oproepen. Diplomatieke inspanningen in Jeddah en Addis Abeba hebben geen tastbare resultaten opgeleverd. “We zijn getuige van een van de ergste humanitaire crises ter wereld, maar de wereld kijkt toe,” zegt een VN-functionaris.
De weg vooruit
Soedan staat op een gevaarlijk kruispunt. Zolang het leger en de RSF doorgaan met hun strijd om macht, is er geen toekomst voor miljoenen burgers die nu lijden. Beide partijen moeten hun verantwoordelijkheid nemen en onmiddellijk de wapens neerleggen. Alleen een inclusieve politieke dialoog, waarbij de belangen van de bevolking boven die van de strijdende leiders staan, kan het land nog redden van totale instorting.
Maar voor de gezinnen die vandaag in kampen of onder de open hemel proberen te overleven, lijkt vrede verder weg dan ooit.
+ There are no comments
Add yours